Dag Zuid Afrika...
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
02 Mei 2015 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Wat is het half jaar voorbij gevolgen! Maar voor ik afscheid neem van dit bijzondere land, en jullie als lezers, eerst nog even een samenvatting van mijn laatste weekjes hier.
Tussen het vorige verslag en deze zit zo’n 3 weken. Drie weken waarin ik aan de ene kant hoopte dat die dan ook maar snel voorbij zouden gaan, maar aan de andere kant wilde ik nog volop genieten. En dat heb ik gedaan!!
Zo’n drie weken geleden hadden we weer eens een feestje. Op de desk hangt nogal een we-geven-een-feest-ter-ere-van- ons-nieuwe-huis-sfeer. Deze gaan eigenlijk altijd gepaard met Bring Your Own Braai. Dat houdt in dat je zelf wat eten en drinken meeneemt, wat dan weer onderling verdeelt word, en de gastheren en –dames zorgen voor een braai (bbq voor de leken onder ons) met kolen en plastic bekers, borden & bestek.
Een groot succes! Want zo draait de gastheer/vrouw niet voor alle kosten op en is er dus altijd budget voor een feestje! Dat gaan we in NL ook invoeren! ;-)
Deze keer werd het ’s middags ipv ’s avonds gepland. Weer eens wat anders, maar zeker net zo leuk! Dat deze verandering plaats vond had te maken met het Zuid Afrikaanse fenomeen Load Shedding!
Dat houdt in dat bepaalde wijken voor een bepaalde tijd geen stroom hebben. Heerlijk romantisch met kaarslicht zou je denken, maar 3 avonden achter elkaar tussen 18:00u en 22:00u is toch best wat vervelend.
Maar goed, zo kon ik nog typisch iets T.I.A. (this is africa) meemaken mijn laatste weekjes..
Die dag erna nog bij goede collega en oud buurmeisje op bezoek in haar nieuw huis. Een super mooi huis en gezellige middag!
Na dit weekend brak mijn een-na-laatste werkweek aan. Nog even ‘genieten’ van alle users met hun ICT problemen. Ik had zelfs een oud-collega van de visboer in Dedemsvaart aan de lijn! Hoe klein is de wereld. Beide waren we vooral verbaasd over ons huidige werk, haha.
Afgelopen weekend was dan alweer mijn laatste echte weekend in Zuid Afrika.
Deze begon nogal op z’n Nederlands, zodat ik vast kon wennen denk ik.
Zaterdag was het namelijk Kingsday bij de Nederlandse Ambassade in Pretoria.
Waarom dit zaterdag werd gehouden ipv maandag? Waarschijnlijk was dit praktischer en maandag had Zuid Afrika haar eigen nationale feestdag Freedomday.
Vrijdagmiddag met goede moed, en daadwerkelijk wat oranje in mijn kleding, ging ik met aantal collega’s op weg naar Pretoria. De hele ambassade was oranje met rood-wit-blauwe doeken ingpakt. En op het terrein rondom de ambassade was echt een Koningsdag in het klein! Echt volledig typisch hollands was het aangekleed, met een rommelmarkt, overal oranje versiering, eten en drink kraampjes, de mogelijkheid om lekker in het gras te staan of aan de een sta tafel te hangen, een band, allemaal mensen in oranje kleding en heuse toilletten op wieltjes! Het geheel werd gesponseerd door Heineken. De entree was 50,- rand (zo’n 4 euro). Daar kreeg je dan wel 5 drankjes voor! En dat waren goed gevulde (plastic) glazen bier, maar je kon ook smirnoff halen e.d. Niets te klagen dus! En ook geen lange wachtrijen, dus ook fijn. Normaal drink ik in het buitenland geen Heineken, dan drink ik lokaal bier. In NL drink ik dat merkt trouwens ook zo weinig mogelijk. Maar goed, met deze gelegenheid hoorde het er natuurlijk wel bij!
Een hoop collega’s waren op komen dagen en er waren er veel in het oranje! Een gezellige boel! We hebben zelfs met z’n alle het Wilhelmus gezongen met de band en dan ook maar het Zuid Afrikaanse volkslied. Dat heb ik wel ergens op foto, dus die kunnen jullie dan ook wel keer instuderen en zingen!
Oh ja en er was een verrassings act, Jack Parrow. Een rapper met een pet met een hele lange klep. Ja google/youtube maar! Ik ben niet zo’n fan, maar in ZA blijkt die heel beroemd! Dus ja, de beroemdheid kunnen we ook afstrepen op ons kingsday-lijstje!
Toen de avond viel, was het tijd om door te gaan naar onze volgende bestemming. Marjolein, Thoas, Saskia en ik gingen op weg naar Wag ’n Bietjie Hike bij Bela Bela in de provincie Limpopo. Nog even een weekendje in de natuur genieten en actief zijn!
Het was nog zo’n 1,5 uur rijden vanaf Pretoria naar onze bestemming. Het was iig een gezellige boel in de auto. Wel was het al flink donker (hier is deze tijd rond 18:30u al pikdonker), maar gelukkig niet druk op de weg.
Marjolein had nog niet echt gegeten, maar dat zouden we onder weg doen. Je zou denken dat er langs de snelweg wel iets te vinden is, in ieder geval aan benzinestation. Nou, die hele 65 km dat we op de N1 zaten was er niet eentje!
Toen we de snelweg afgingen en de provinciale weg op hadden we de hoop, op zelfs een McDonalds, al opgegeven. Maar vlak voor we Bela Bela inreden stond daar ineens zo’n grote gele M langs de kant. Daar hebben we dan maar even pitstop gemaakt en ook rood-wit sokken gekocht!
Geen idee of ze die sokken in NL ook hebben, maar hier hadden Saskia en ik (los van elkaar) ze al paar keer bij de Mc gezien, maar we vonden het toch beetje raar ze te komen. In de melige bui dit keer, hebben we ze toch maar gehaald en de andere 2 ook. Met z’n vieren aan de rood-wit gestreepte sokken! Je sponsort hier wel het Ronald McDonalds huis mee in Zuid Afrika. Dus naast een stel clowns sokken hebben we het goede doel ook gesteund!
Na het eten en hilarische sokken foto’s momentjes gingen we weer verder op pad. Nog een stuk snelweg en daarna was het een heel stuk offroad. Wie mijn verhalen heeft gevolgd weet dat mijn auto nog wel eens iets meemaakte, dus ik was toch beetje zenuwachtig of het goed zou gaan, maar we zijn al hobbelend en bobbelend goed aangekomen op de Wag ’n Bietjie hiking camp!
Na een paar drankjes, spelletjes Uno en verschillende roddels van de desk uitgewisselt te hebben, kwamen ook de laatste collega’s aan. Het werd al tegen twaalfen en begon goed af te koelen dus zijn we gaan slapen.
Zondagmorgen was het tijd voor mijn allereerste hike!! 10 km door de bergen en natuur stond op de planning. Vol goede moet gingen we met z’n 9’en op pad!
Het tempo lag voor sommige echter een beetje aan de hoge kant. We hebben ons toen opgesplits. Marjolein en ik zijn samen met een nog een collega met collega nummer vier meegelopen. Zij hield het snelle tempo niet zo goed vol en Marjolein vond dat ze niet met z’n 2en mochten lopen. Dus met z’n 4tjes op pad.
Het was een mooie route! En in de vallei onderweg ook nog zebra’s gespot!
Na de klim, kwam de daling. Een stukje waar je vooral goed op moest letten waar je je voeten neerzette, maar niemand is gevallen, iedereen heel overgekomen.
Toen we zo’n 3 uur aan de wandel waren geweest, merkte Marjolein en ik dat ons tempo toch stuk hoger lag dan de andere 2. We wilde ze eigenlijk niet alleen laten, maar onder je snelheid lopen is ook niet alles. Dus toen toch maar weer opgesplits.
We zouden de hele groene route van 10km gaan doen, maar omdat het eerste stuk al veel tijd had gekost hebben we een stuk rood gepakt, om het laatste groene deel voor de maandag te bewaren.
Vol goede moed gingen we nu de rode route volgen. Deze stond echter niet geheel goed aangegeven en we kwamen erachter dat de router maar een richting op zijn aangegeven. En wij gingen natuurlijk tegen de richting in. Ach jullie zijn wel wat gewend van mij haha.
Gelukkig is Marjolein wel wat ervaren in Hiken en wandelen je toch op een prive terrein. Heel erg verdwalen kun je dus niet. En we hadden een kaart en wat herkenningspunten.
Onze alternatieve route leidde ons wel langs een kudde Hartebeesten en Wildebeesten. Die waren een beetje van slag door onze komst, liepen steeds beetje heen en weer en stonden ons angstvallig gade te slaan. Toen de kust voor hen veilig leek, gingen ze verder hun gangetje en vervolgde wij onze weg.
Rond een uur of 13:00 waren we weer terug op het camp. De andere 2 collega’s hadden een shortcut genomen en waren er al en de overige 5 volgenden weer een half uur later.
Die middag hebben we nog heerlijk van de zon en het zwembad genoten. Niet dat ik er in heb gezeten, te koud, maar je benen kon je goed afkoelen. Daarnaast met een paar alcoholische versnaperingen, kaartspelletjes en een braai ’s avonds was het een geslaagde dag!
En was ook nog een ouder echtpaar. Hij had bij IBM gewerkt en zijn vrouw was mee. De hike was dan ook georganiseerd door de IBM hike club.
’s Avonds na de braai hebben we een mooi kampvuur gemaakt en met z’n alle, alle 11 er fijn omheen gezeten, geouwehoerd en het gezellig gehad!
Na zo’n dag in de buitenlucht, wandelen in de bergen wat ik niet echt gewend ben en een nacht niet al te best slapen, kroop ik 22u maar mijn bedje in. Moe maar zeer voldaan.
Maandag was het Koningsdag dus hadden wij ook een dag extra weekend!
Een deel van de groep is de rode route gaan lopen, een deel is bij het kamp gebleven en Marjolein en ik maakte de groene route af.
Ook deze deden we weer in tegengestelde richting… Waarom? Tja euh geen idee.. Hierdoor maakte we een beetje eigen route van de groene route want anders moest je steeds achterstevoren lopen om de bordjes te kunnen zien.. Tja das ook onhandig.
Maar het was wederom een mooie route en prachtige natuur!
Vlak voor het middaguur was iedereen weer terug en rond half 2 gingen we weer met een auto volgeladen terug naar Jo’burg. Het was nog een rit van 2,5 uur. Helaas hebben we wel wat file gehad, maar gelukkig was ik na verder een prima rit en het spelen van taxi chauffeur voor het donker thuis.
Na een nacht slapen brak afgelopen dinsdag aan, het begin van mijn laatste werkweek van IBM. Hoewel het werk niet is waar mijn hart ligt en ik nog steeds achter mijn keuze stond om eerder terug te gaan, was het toch ook wel weer jammer om te weten dat mijn avontuur er bijna op zat. Vooral een heel aantal collega’s, daar bouw je toch echt een band mee op. En die ga ik, naast het mooie land en fijn klimaat, toch echt wel missen!
Donderdag was mijn laatste dag. Ik heb toen niet heel veel uitgevoerd, maar ik had toestemming ;-) Na mijn exit gesprek, waarin de manager nog even zei het toch heel jammer te vinden dat ik ga, heb ik getrakteerd om bananaloaf en ben ik nog onder werktijd naar de bank geweest om mijn account op te zeggen. Dat duurde bijna 2,5 uur! Tja het was payday, dan moet je al 1,5 uur wachten voor je aan de buurt bent en toen ging verder het een en ander nog mis.. Gelukkig is het nu goed gekomen.
Na mijn tripje na de bank nog ff bijgekletst met alle collega’s en toen was het ’s avonds tijd voor mijn afscheidsborrel.
Op Mandela Square, bij IBM om de hoek, zit een Hardrock cafe. Daar had ik voor zo’n 15 pers. gereserveerd. Dat leek mij wel genoeg.. Nou dat had ik mis want in totaal zijn er zo’n 30 collega’s geweest! Super leuk zo’n opkomst! Nogmaals Baie Dankie aan jullie allen!
En toen brak gister aan. Vrijdag 1 mei, mijn laatste dagje. Naja dat was de bedoeling…
’s Ochtends toch best op tijd wakker door de lichte zenuwen. Eerst gaan hardlopen en toen de koffers ingepakt en alles gesorteerd voor de nieuwe bewoonster. Daarna de auto weggebracht naar het verhuurbedrijf en met de taxi, die zij betaalde!, terug naar huis. Toen nog even shoppingmall Cresta ingeweest, foto’s laten afdrukken en laatste spullen gehaald.
Ik dacht steeds dat ik ruim in de tijd zat, maar eenmaal thuis moest ik mij toch beetje haasten.. Door goede kennis Helen werd ik namelijk op tijd al opgehaald.
Tegen 16:45u had ik alles klaar, afscheid genomen van mijn landlady en haar dochter en met Helen mee naar hun huis. Daar met haar man Peter en haar vader opa Harry nog heerlijk gegeten en gezellig bijgekletst. Om 22:15u vertrokken we naar het vliegveld want 23u moest ik inchecken en 01:50u zou ik vliegen.
Het inchecken van de koffers ging toch iets moeizaam, 3 kg te veel.. Terwijl ik 2 koffers mee mocht nemen en in de ander 6 te weinig zat. Maar nee, dat mag je niet met elkaar compenseren. Naja, alles zat propvol en moest toch mee, dus dan maar paar euro’s betalen. Gelukkig niet veel!
Na toch wat emotioneel afscheid, door de douane richting de gate. Nog even thee drinken en Ivo bellen en dan zou ik gaan…
Maar helaas, toen kwam het bericht dat mijn vlucht was geannuleerd, een technisch mankement… Nou is het dan ook beter om dan niet in zo’n ding te zitten, maar het feit dat je dan enorme vertraging oploopt is ook niet alles. Zeg maar ronduit k*t en enorm balen!!
Na een hoop geregel en gedoe had ik tegen 1:30u eindelijke mijn koffers en nieuwe vliegticket en kon ik met de laatste pechvogels mee in de bus naar het hotel.
De transfer, het hotel + ontbijt en transfer vanochtend weer naar vliegveld was prima geregeld. Maar goed, ik had mijn vlucht expres een dag vervroegd, omdat ik maandag gelijk mijn eerste werkdag heb en zo gepland dat ik zaterdagmiddag zou landen, wel zo gunstig voor het welkomstcomité. Maar helaas…
Het is nu zaterdag 2 mei en ik vlieg zometeen om 12:25uur naar Nairobi. Daar heb ik dan 3 uur overstap tijd. Om 22:25u vlieg ik dan verder naar Schiphol om daar zondagmorgen om 5:40uur te landen. Sorry welkomstcomité…
Gelukkig komen er een aantal alsnog ☺
Hoewel ik me er vanochtend nogal beroerd om voelde, is dat nu wel weer gezakt en leef ik maar weer in het moment. Het is toch niet anders en ach, het levert weer een mooi verhaal op ;-)
Nou lieve lezers, over een uurtje wandel ik naar de gate dus ik ga mijn Zuid Afrika blog bij deze afronden. Wel gekkig hoor! Maar het is ook goed zo!
Lieve vriend, vrienden en familie in NL, lieve nieuwe kennissen en (nu ex) collega’s in Zuid Afrika, lieve lezers/volgers; bedankt dat jullie steeds weer tijd staken in het lezen van mijn verhalen! En ook vooral Baie Dankie voor alle mooie, fijne en gezellige momenten en alle steun en begrip het afgelopen half jaar!!
Ik heb een bijzonder avontuur meegemaakt waar ik met een heel goed gevoel op terugkijk!! Ik zal het nooit vergeten!!
Veel liefs,
Ellen
-
02 Mei 2015 - 21:08
Lycke:
Goede reis terug El! Dikke knuffel!! (Binnenkort weer live, yess :-) )
-
02 Mei 2015 - 21:25
Marjan:
Hey zussie, zo te lezen heb je er weer een paar mooie weken opzitten!! Leuk dat je een fijne tijd daar hebt gehad, tot snel!!! X -
04 Mei 2015 - 11:17
Marianne Jacobs:
Hoi Ellen,
Fijn dat je ons hebt laten meegenieten van dit prachtige avontuur.
Ik heb van je verhalen genoten.
groet Marianne -
06 Mei 2015 - 10:09
Josje:
Geweldig Ellen, wat een avontuur toch weer.
Ben benieuwd wat de volgende stap is.
Groetjes Jos -
04 Juni 2015 - 11:16
Minke:
Hey Ellen, met enthousiasme lees ik je verhalen. We kennen elkaar niet, maar ik zit ongeveer in het zelfde schuitje as jij voordat je vertrok. Vrouw, 28 -> wil avontuur maar waar te beginnen? -> vindt een vacature voor ICT helpdeskmedewerker in Johannesburg -> raakt enorm enthousiast! Ben niet zeker of het een functie voor IBM betreft, maar vermoed van wel. Ik heb een aantal vragen m.b.t. het werk en verblijf daar. Zou ik jou die persoonlijk mogen stellen via de mail ofzo? Je zou me er enorm mee helpen!! Groetjes!! Minke -
07 Juni 2015 - 20:56
Ellen:
Hoi Minke,
Als je dit leest en als je wilt, mag je mij wel mailen; elle_221@hotmail.com.
Dan kan ik je wat info geven.
groetjes Ellen -
14 November 2016 - 18:39
Willemijn:
Hoi Ellen,
Misschien is het te laat om hier te reageren...het is immers november 2016...
Maar toch probeer ik het. Ik heb gereageerd op dezelfde vacature bij IBM in RSA.
Ik heb alles gelezen van jou over je geweldige avontuur en dank je dat je dit hebt gedeeld.
Het was echt heel leuk om te lezen.
Wat ik echter niet kon vinden was iets over je aankomst vanuit Nederland, hoe het met huisvesting geregeld was, autorijden (linkerzijde!) En of je van het aangeboden salaris in RSA kan rondkomen.
Ik ben benieuwd naar je ervaringen hiermee en hoop dat dit je dus nog bereikt en ik misschien wat van je hoor?
Alvast bedankt!
Groetjes,
Willemijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley