Klaar voor de start!

Na maanden van voorbereiden, geduld hebben en afwachten, is het dan ineens echt zo ver! Maandag 3 november vertrek ik voor een jaar naar Johannesburg Zuid Afrika!!

Om 22:00uur vertrek ik samen met 6 collega's vanaf Schiphol en vliegen we via Dubai naar Johannesburg. Dinsdag 16:20uur komen we daar aan.

Zoals de meeste wel weten zou ik eigenlijk 7 juli j.l. al beginnen, maar helaas ging het allemaal wat anders. Eigenlijk zou ik trouwens begin 2014 al starten, maar ik bedacht me dat ik eerste nog even een half jaartje als danstherapeut in Tilburg ging werken. ☺

In april werd ik benaderd of ik nog steeds voor IBM in Johannesburg wilde werken, ik was immers al een half jaar terug aangenomen en ze wilde me nog steeds graag hebben. De sollicitatieprocedure moest nog wel nog een keer, maar hier kwam ik vrij glansrijk doorheen.
In april begon dus het hele proces om dan echt in juli voor een jaar naar het buitenland te gaan.

Helaas besloot de Zuid Afrikaanse overheid de wetgeving te veranderen… Hierdoor werd het voor bedrijven zeer lastig om buitenlandse medewerkers aan te nemen. En hier viel ik ook onder.

Mijn reis werd een maand uitgesteld, en toen nog een maand en nog een maand…
Juli ging niet lukken, augustus helaas ook niet. Ik werd gebeld, of ik dan begin augustus vast met de training wilde beginnen zodat ik half sept. naar Zuid Afrika kon. IBM had ondertussen door hoe ze met de nieuwe wetgeving ons toch aan konden nemen en vooral een goedgekeurd werkvisum konden regelen.
Dat ze wisten wat er geregeld moest worden, betekende niet dat dit ook daadwerkelijk snel ging...

Op 11 aug. startte ik met 9 anderen met de helpdesk medewerker training bij IBM Amsterdam. Na dag 1 viel de eerste af, na dag 2 de tweede. Met z’n 8en gingen we met goede moed verder. De training zou 4 weken duren, maar werden er al snel 5. Ok, dan reis ik wel een extra weekje van Helmond – Amsterdam. Gelukkig boden een aantal vrienden uitkomst waardoor ik een paar dagen in de week wat minder reistijd had.

Na de 5 weken training was helaas nog steeds het IBM contract klaar. Normaal gesproken werkte IBM met een uitzendbureau samen. Dit uitzendbureau gaf de contracten uit, maar de Zuid Afrikaanse regering vond dat niet meer goed en IBM moest zelf een contract opstellen. IBM is een Amerikaans bedrijf en die zijn nogal van het pietluttige. Het duurde dus weken voordat het contract eindelijk klaar was. Daarnaast hadden we nog SAQA (south african qualification administration) certificaten nodig die ook nogal op zich lieten wachten. Ja ook dit was een nieuwe procedure.

Onze groep was de proefkonijnen-groep. Wij waren en zijn de eerste die aangenomen worden sinds de nieuwe wetgeving en sinds de nieuwe regels en procedures. Hiephoi…ahum.

Maar goed, na 5 weken training waren dus nog niet de juiste papieren klaar om ons werkvergunning aan te vragen en werd ons gevraagd of we dan vast wilde werken in Amsterdam. Tja ok, dat kon er dan ook nog wel bij. Je zit inmiddels zover in het proces, dat je het ook niet zomaar op wilt geven.

Met volle moed gingen we met z’n 8en aan het werk en een van de leidinggevende uit Johannesburg kwam over naar Amsterdam om ons te helpen.
Een van onze collega’s (hij was net als ik in april al begonnen met deze hele procedure, de rest pas later) had er genoeg van. Ons tijdelijk contact (training tijdelijk werk) stopte per 11 okt. en dan zou die collega stoppen.
Mijn deadline was ook 11 okt. Als voor die datum de benodigde papieren nog niet binnen waren, met het meest belangrijke het contract, dan zou ik er ook mee stoppen. Ik was er ondertussen lichtelijk gefrustreerd en pessimistisch onder.

Maar ja hoor, op de valreep kwam op vrijdag 10 okt. ons contract binnen en die maandag kon ik naar de ambassade. De ambassade wilde echter mijn visum aanvraag niet innemen, het contract klopte volgens hem niet en het vliegticket was te vroeg, de vliegdatum moest minimaal op 30 dagen na aanvraag pas zijn…

Die woensdag gingen we met de hele groep leidinggevende nieuwe vliegtickets het originele contract (we hadden eerst een print) opnieuw naar de ambassade. Alweer deed de beste man moeilijk, maar nam wel onze papieren in.
En toen maar weer afwachten.

Ondertussen was ik voor tijdelijk verhuisd naar mijn ouders en had ik even vakantie.

De week na onze aanvraag gingen twee andere collega’s hun aanvraag doen. Hen werd echter verteld dat een deel van onze certificaten niet goed waren…
Ja hoor, weer ging er iets mis.. Maar hé, daar wen je ook weer aan!

Na een hoop gesteggel tussen SAQA, IBM, Home Affairs en de ambassade, zijn woensdagochtend 29 okt. eindelijk al onze papieren goedgekeurd en ’s middags kreeg ik het telefoontje dat mijn werkvisum ook daadwerkelijk was goedgekeurd en dat ik kon vliegen. Oh jee, wat ging dat ineens snel.

Na al die maanden wachten, gefrustreerd raken en hoop houden, ging het ineens heel snel!! Aan de ene kant dringt het nog maar half tot me door dat het nou echt door gaat, het is nogal onwerkelijk. En aan de andere kant het besef van "oh jee, 4 maanden na de oorspronkelijke startdatum gaat het gaat nu echt gebeuren"!!

Mijn spullen zijn nu zo goed als gepakt. Nog twee nachtjes slapen in NL en dan ga ik doen wat ik al jaren wilde, een jaar wonen en werken in het buitenland! (niet het zonodig helpdesk medewerker zijn haha ;-) )
Ik vind het nu toch wel spannend hoor en ja de nodige traantjes zijn al gelaten om de mensen die ik toch wel zal gaan missen… Gelukkig weet ik dat er een aantal op bezoek komen! En daarnaast bestaat er gelukkig het world wide web, zodat ik met vrienden en familie kan blijven contacten!! Verder zijn jullie natuurlijk welkom om langs te komen, maar niet allemaal tegelijk en direct achter elkaar hoor! ;-)

Ik heb al een huisje en daar ben ik wel heel blij mee. Want hoewel ik met plezier bij oma heb gewoond, het heel fijn vond dat dat kon en dat het fijn was dat ik de laatste weken bij mijn ouders heb gewoond, ben ik blij dat ik straks wel mijn eigen plekje heb! Met badkuip in mijn enorme badkamer en zwembad in de gezamenlijke tuin!

Lieve vrienden en familie, ik ga jullie missen, maar ik ga het avontuur aan!
Ik zal jullie op de hoogte houden via mijn weblog, maar ik ga me natuurlijk niet teveel bezig houden met NL, ga niet voor niks weg ;-)

Dikke kus,

Ellen

ps. wil je mijn woon/post adres, stuur dan even een mailtje!
Ik heb trouwens geen idee wanneer ik daar weer internet heb, maar dat merken jullie dan ook wel vanzelf ;-)